Nowoczesne budownictwo dzięki życzliwości chemii nieorganicznej zasięga wiele pomysłów z jej zasobów. Dobrym przykładem są posadzki epoksydowe. Są przykładem optymalizacji wykorzystania materiałów w stosunku do poniesionych nakładów w postaci pracy ludzkiej i kosztów w wymiernej walucie.
Podłogi z mas epoksydowych dzieli się na trzy rodzaje. Wyznacznikiem podziału jest grubość warstwy roboczej.
Pierwszy segment to posadzki cienkowarstwowe. Wykonywane są z samorozlewajacych się żywic. Z racji grubości nanoszonej warstwy używa się do aplikacji żywicy narzędzi malarskich. Żywica jest nanoszona ma powierzchnię zwykle betonowa za pomocą wałka malarskiego lub pędzla. Jest dość rzadka i dobrze penetruje powierzchnię podkładu, łącząc się z nim trwale.
Drugi rodzaj to posadzki o średniej grubości. Warstwa wylanej żywicy epoksydowej nie przekracza pięciu milimetrów i nie jest mniejsza niż dwa milimetry. Do rozprowadzania środka stosuje się wałki pozwalające pozbyć się powietrza z wnętrza twardniejącej mieszaniny żywicy i utwardzacza.
Trzeci gatunek podług to stosowane zwykle w przemyśle podłogi żywiczne z wypełniaczem mineralnym. Dodatek wkładu w postaci na przykład kwarcowego piasku wydatnie zwiększa odporność na ścieranie.
